Mutluluğun Resmi

Okuyunca etkilendim ve sizlerle paylaşmak istedim. Eskiden kuzenimin evinde asılı bir sayfa vardı. MUTLULUK BASİTTİR yazardı. Altında ise bacasından duman tüten sıcacık görünümlü bir tek katlı ev vardı. Hakkaten çok sıcak ve anlamlı bulurdum; bu basit sözü ve resmi... Geçen günde facebookta "işte hayatım" başlıklı bir resim eklemiş. Objektise eşi ve 2 çocuğu ile gülümsüyordu. Mutluluk basitti gerçekten, zorlaştıran bizleriz galiba. Aşağıdaki hikayeyi okuyunca kuzenimi hatırlayıp ona ithaf ettim. Sevgiler kuzencim. İyiki varsın

Meşhur bir ressam, günün birinde dünyanın en güzel şeyinin resmini yapmaya karar verdi. Bunun için dünyada en güzel şeyin ne olabileceğine dair bilgi toplamak üzere uzun bir yolculuğa çıktı.
Ağaçlık bir yolda giderken, beli bükülmüş yaşlı bir adamın yol kenarında oturmuş olduğunu gördü. Yanına giderek ona dünyanın en güzel şeyinin ne olabileceğini sordu. İhtiyar, hiç tereddüt etmeden:
"İmandır" dedi.
Sonra, bir kasabadan geçerken, bir mabedin kapısı önünde toplanmış bir düğün kalabalığına rast geldi. Kalabalığın arasına girerek genç geline:
"Dünyanın en güzel şeyi nedir sizce?" diye sordu.
Gelin, damadın gözlerinin içine bakarak:
"Dünyanın en güzel şeyi olsa olsa aşktır!" dedi.
Ressam yoluna devam etti. Tozlu bir yolda giderken cepheden dönen yorgun bir askere denk geldi. Ayni soruyu ona da sordu. Asker:
"Dünyada en güzel şey barıştır" diye cevap verdi.
Ressam kendi kendine eğer dünyanın en güzel şeyleri iman, aşk ve barışsa ben bunların resmini nasıl yapabilirim ki diye düşünmeye başladı. O düşünceyle evine döndü.
Evinin kapısından içeri girdiğinde ise, dünyanın en güzel manzarasının karşısında durduğunu düşündü. Çocuklarının masum bakışlarında iman, karisinin gözlerinde aşk okunuyor, evinde ise barış hali hüküm sürüyordu.
Bunlardan aldığı ilhamla ressam dünyanın en güzel şeyinin resmini yapmaya koyuldu. Resim bitince de tabloya su adi verdi: "Evim."